Edep, insanı utanılacak durumlardan koruyan sağlam bir irade ve vicdan duygusudur. Edep, kişinin kendini bilmesi, ahlak sınırını aşmamasıdır. Takva ile edep arasında bir ilişki vardır. Takva kalpte bulunması gereken Hakk’a sığınma ve korunma duygusudur. Kalpteki takva zahire edep olarak yansır. Çünkü edepte, eliyle ve diliyle başkalarını incitmeme kaygısı vardır. Yeryüzünde ilk edepsizliği yapan iblisti. Hem de bu edepsizliği benlik iddiasıyla yapmıştı. “Adem’e secde edin” ilahi emrine karşı, “Onu çamurdan, beni ateşten yarattın.” diyerek edepsizlikle secde etmekten imtina etmişti. Yaptığı edepsizlik sonrası hak ettiği ilahi huzurdan kovulma cezasına çarptırıldığında ise bir edepsizlik örneği daha sergileyerek, “Beni kendisi sebebiyle azdırışından dolayı ben Sen’in sırat-ı müstakimin üzerinde oturup onların yollarını keseceğim.” demişti (A’râf, 7/11-16). Böylece kendi azgınlığını bile Allah’a isnat küstahlığını göstermişti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder