Namazın güzelliği, diğer ibâdetlerin aksine olarak îmân gibi kendisindendir. Kendisinde en çok ibâdetleri toplayan ve insanı Allahü teâlâya en çok yaklaştıran bir ameldir. Namazı, huşû ve hudû, yani tevâzu ve korkuyla, kalp huzuruyla; rükû ve secdelerde, kavmede ve celsede, bütün uzuvların hareketsiz kalmasına riâyetle ve cemaatle edâ etmek, kurtulmanın başlıca sebeplerindendir. Bu sûretle namazını kılan mü’minlerin kurtulacakları, âyet-i kerîmede beyan buyurulmuştur. Kasten bir namazını kazaya bırakmış olan kimse; pişman olup, tevbe edip bu namazını kazâ etmedikçe, 100 bin kere hac etse ve Ramazan ayında oruç tutsa ve Kurân-ı kerîmi hatmetse, 100 bin câmi yaptırsa ve saatte 1000 kere Allahü teâlâyı zikretse de, o kimse yine Allahü teâlânın indinde kötü kimse olup, o namazın karşılığı olarak günahtan kurtulamaz.
Seyyid Abdülhakîm Arvâsî (Namaz Risâlesi)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder