Hz. Ömer'in adaletinin yanı sıra, öfkesi de meşhurdur. Haksızlıklara hiç sabredemez, hemen tepkisini gösterirdi. Bu durumu herkes bildiği için karşısında yanlış bir hareket yapamazlardı. Halifeliği sırasında Hz. Ömer'e bir adam hanımını şikayet etmeye geldi. Hanımının çok söylendiğini, evde huzur bırakmadığını söyleyecekti. Halifenin kapısının önüne gelince içeriden birtakım sesler duyar. Biraz daha yakınlaşınca bir hanımın sesi olduğunu anlar. Hemen kapıyı açmaz. Sesin durmasını bekler. Fakat öfkeli ses devamlı artmaktadır. Adam "bu kadar ses geldiğine göre halife herhalde evde yok" diyerek ayrılmak için arkasını döner. Bir iki adım atmışken kapı açılır ve Hz. Ömer dışarıya çıkar. Halife, adama sorar: "Ne istiyordun? Niye geri dönüyorsun? Adam şaşkınlığını gizleyemeyerek şöyle dedi: " Benim hanımı size şikayete gelmiştim. Ama gerek kalmadı. Ey mü'minlerin emiri! Nice yiğitleri önünüzde titreten siz, nasıl oluyor da bir kadının böyle öfkeli konuşmasına susabiliyorsunuz?" Hz. Ömer şöyle cevap verir: "O benim evimin hanımıdır, çocuklarımın annesidir. Evin her şeyiyle ilgilenir. Biraz yorulmuş da bana çatmışsa ne olur? Elbette susmam gerek!"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder