Talebelerinden biri Mevlana'ya incir getirmişti. Mevlana inciri aldı ve; "Hayli güzel incir fakat kemiği var." buyurdu ve yere bıraktı.
Talebe; "İncirin nasıl kemiği olur?" diye hayret etti ve yavaşça incirleri alıp gitti.
Bir zaman sonra tekrar bir sepet incirle dönüp geldi ve sepeti Mevlana hazretlerinin önüne koydu.
Mevlana bir tane alıp yedi ve; "Bu incirin kemiği hiç yoktur." buyurdular ve incirleri orada bulunanlara dağıtmasını emrettiler.
Herkes bu duruma şaşakaldı.
O talebe dışarı çıktığında oradakiler ona gidip inciri nereden topladığını sordular.
O da; "Vallahi bir dostum vardı. Onun bahçesine uğradım. Bahçıvanı bağda bulamadım. İzni olmaksızın bir sepet toplayıp Mevlânâ hazretlerine getirdim. Fakat niyetim bahçıvanı gördüğümde topladığım incirlerin bedelini ödemekti.
Mevlana velilik nuru ile bunu anladı ve yemedi. İşte incirin kemiği buydu. Bu defa doğruca o dostun bağına vardım.
Ondan iyi incir satın alıp bedelini ödedim ve helallaştım. O da kabul etti.
İşte Mevlana bunu kabul edip iltifatlarda bulundu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder