İşin temeli kalbdir. Kalb, Allahü teâlâdan başkasına tutulmuş ise, yıkılmış demektir. Bir işe yaramaz. Niyet doğru olmadıkça, hayırlı işlerin, yardımların ve âdete uyarak yapılan ibâdetlerin, hiç faydası olmaz. Kalbin selâmet bulması için, Allahü teâlâdan başka hiçbir şeye düşkün olmaması da lâzımdır. Yani her yapılan şey, O emrettiği, O beğendiği için yapılmalı, O’nun râzı olmadığı her şeyden kaçınmalıdır. Herşey O’nun için olmalıdır. Hem, kalb selâmeti, hem de bedenin salih işler yapması, birlikte lâzımdır. Beden salih ameller yapmaksızın, kalbim selâmettedir, kalbim temizdir, sen kalbe bak demek bâtıldır, boştur. Kendini aldatmaktır. Bu dünyada, bedensiz rûh olmadığı gibi, beden ibâdet yapmadan ve günahlardan kaçınmadan, kalb temiz olmaz. Zamanımızın birçok dinsizleri, sapıkları, ibâdet yapmayıp, kalblerinin selâmette olduğunu, hattâ kerâmet sâhibi olduklarını söyleyip, saf Müslümanları aldatıyor. Allahü teâlâ, hepimizi böyle sapıklara inanmaktan korusun!
İmâm-ı Rabbânî (Mektûbât)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder