Otobüslerde sigara içiminin serbest olduğu günlerdi. Sigara içenler keyfine bakarken, içmeyenler pasif içici haline geliyor, yolculuk adeta bir işkenceye dönüyordu. Muzaffer Bey, o günlerde bir otobüs seyahatinde, etrafındaki gençlerin sigaralarını yaktıklarını görünce: "Gençler" dedi. "Sigaralarınızı söndürür müsünüz? Rahatsız oluyoruz." Gençlerden biri, biraz da küstah bir üslupla, "Bey amca, " dedi. "Hürriyet var. İsteyen içer, isteyen içmez." Muzaffer Bey'in cevabı müthiş:"Gençler, bu hürriyet tek yönlü mü var? Sizin sigara içme hürriyetiniz var da, bizim zarar görmeme hürriyetimiz yok mu?"
İnsan tam anlamıyla hür olamaz. Başkalarının hürriyetinin başladığı yerde, bizim hürriyetimiz sona erer. Söz gelimi, keyfi yerinde birisi, evinde müzik setini son sese kadar açamaz. Normal, kendi duyacağı kadar açabilir. Çünkü çevre binalarda uyuyan vardır, kitap okuyan vardır... Öte yandan insan, "Başkasına zarar vermemek şartıyla ben istediğimi yapabilirim" de diyemez. Çünkü başkasına zarar vermekte hür olmadığı gibi, kendine zarar vermekte de hür olamaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder