Bayramlar insan ömrünün baharları, en tatlı anlarıdır. Sevinç ve mutluluk günleridir. Çünkü bayramı bayram yapan nice unsur vardır Müslümanın hayatında. Her şeyden önce bu sevinç ve mutluluğun temelinde Allah'a kul olup emrine boyun eğmenin hazzı yatar.
O gün erkenden kalkılıp hazırlıklar yapılarak camiye koşulur. Vacip olan bayram namazları kılınır. İmam hutbede günün önemini anlatır. Yardımlaşma, sevgi, kardeşlik, affetme üzerinde durur. Namazdan sonra da kurbanlar kesilir. Kurban, bize Hz. İbrahim'i ve oğlu İsmail'i kurban etme vaadini hatırlatır. O çok sevdiği biricik evladını Allah'a söz verdiği için kurban etmek üzere yatırmış, onun bu samimiyeti ve vefası sebebiyle Cenab-ı Hak, Cebrail'e bir koç gönderip oğlu yerine onu kurban etmesini istemişti.
Kurban yakınlık, yaklaşmak anlamına gelir. Allah'a manen yaklaşmanın, O'na itaat ve sevginin canlı şahididir. Kul kestiği kurbanla Allah için, canın yongası olan malını tereddütsüzce feda edebileceğini göstermektedir. Adeta mümin kurbanla cimriliği, Allah'a götürmeye engel olan her şeyi kesip atmakta, O'na manen yaklaşmaya çalışmaktadır. Bağlılığını, sevgisini, itaatini, takvasını bir kere daha göstermekte, O'nun rızası için her şeyi yapabileceğini ispatlamaktadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder