İnsan, diğer varlıklar gibi üreme, yeme, içme gibi kabaca bir yaşam için yaratılmış bir varlık değildir. Onun hayat ile ilgili gâyeleri olmalı ve o minvâlde mücadele etmesi gerekmektedir. Sadece mücadele de yeterli olmamaktadır. Kaybedilen mücadelelerde yere düştükten sonra yerden kalkmasını başarabilen yılmazlık rûhunun da canlılığını koruması gerekmektedir.
HAYAT gerçeği; sabır, metanet ve zorluklar karşısında dayanıklılık, hedefe ulaşmak için yılgınlığa düşmeden mücadeleye devam etmeyi gerektirir. Ancak bu sayede arzu edilen düzeyde yaşama şansı yakalanmış olur. Bu düşüncemizi destekleyen bir söylemi paylaşmak istiyorum…
Toprakla uğraşanların çok iyi bildiği bir ayrık otu hikâyesi anlatılır: Fırtınanın etkisiyle kökünden koparılmış olan ayrık otu, kendini dağ başında, kayalıklar arasına bulur. Kış gelir, dağın acımasız soğuğu ve don olayıyla karşılaşır, içindeki nem, yok olma düzeyinde donar. Bahar gelir, bütün canlılar hareketlenir ama ayrık otu sıkıştığı yerden bir türlü kurtulamaz. Yaz gelir, sıcaktan olanca nemi çekilir, cansız bir vaziyet alır. Sonbaharda diğer bitki ve ağaçların sararıp solmasına şâhit olur. Yedi yıl dört mevsimin geçmesine rağmen ümidini kaybetmez. Bir gün, onu oraya taşıyana benzeyen bir fırtına gelir ve aldığı gibi kayanın dibindeki toprağın üzerine atar. Arkadan gelen yağmurun ıslaklığıyla üzerine düştüğü toprağa tutunur ve “Az daha kuruyacaktım, nihâyet yeniden hayata döndüm” diye sevindiği söylenir. Bu anlatımdan anladığımız şu ki; sabır, sebat, ümit ve pes etmemek, yaşamın gerçeğinde önemli hasletlerdir. Bütün canlılarda yaşama azmi mevcûttur ve her canlı, ümidini kaybetmeden güzel günlerin hayâlini içinde yaşatmalı ve gücü nispetinde hayata tutunmayı bilmelidir. Varlığını sürdürebilmesi ve anlamlı kılabilmesinde oldukça etkili olan iki kelime etrafında insan unsuru olarak “yılmazlık ve mücadele ruhu” üzerinde durmak istiyorum… “Herhangi bir amaca erişebilmek için gösterilen ferdî çaba, güçlü duruş” şeklinde sözlük anlamı yüklenen “mücadele”, insanın olgu ve olaylar karşısında üst gelme çabası olarak yer bulur. “Gözü korkup vazgeçmeyen, pes etmeyen ve sebatlı” olarak sözlükte anlam bulan “yılmaz” ise, insanın azim ve iradesi ile bütünleştiğinde yılmazlık yani yılmaz olan durumuna dönüşür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder