Bazı anne babalar, özellikle de babalar, çocuklarıyla ilgilenmeyi, sadece yemesini, içmesini, giymesini sağlamak sanıyorlar. Elbette ki, temel ihtiyaçlarını gidermek, çocuğa gösterilen ilgiyi gösterir. Ancak, bunlardan daha önemli olan, yürek açlıklarını doyurmaktır. En önemli ilgi de budur. Hatta bu çeşit manevi açlıklar giderilmediği sürece, maddi ihtiyaçların karşılanması da işe yaramamaktadır. Bu yüzden, bazı baba ve anneler şöyle yakınırlar: "Arayıp soramadım, görüp sevemedim, öpüp koklayamadım ama her türlü ihtiyacını fazlasıyla karşıladım. Harçlığını hiç ihmal etmedim; kimseye muhtaç olmadı..." Oysaki insan sadece bedenden ve maddi bir varlıktan ibaret değildir. Robot, hiç değildir. Bu sebeple de, yüreği sevgiye, şefkate aç bırakılmış bir evladın maddeten ihya edilmesi hiçbir şey ifade etmez.
Çocuğunuzla, yemek sofrasında beraber olacaksınız. Birlikte kahvaltı yapacak, birlikte akşam yemeği yiyeceksiniz. Birlikte okuyacaksınız. Okuduğunuzu paylaşacak, anlatacak; okuduğunu dinleyecek ve yorumlayacaksınız. Birlikte ibadet edeceksiniz. Yüce Yaratıcı'ya beraberce el açan anne baba ve evlat yüreklerini daha çok birleştirmiş olurlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder