Bir memlekette kıtlık olmuştu. Oldukça uzun zaman devam eden bu kıtlık herkesi perişan etmişti. Bütün ahali çaresizlikten ağlayıp inliyordu. Fakat herkesin tersine bir adam devamlı etrafına tebessüm ediyordu. Çünkü o adamın iç huzuru vardı, her şeyi iyi görebiliyordu. O ağlayıp inleyenler bu adama sordular: "Böyle bir zamanda nasıl gülebiliyorsun? Görmüyor musun ümmet-i Muhammed kan ağlıyor, kıtlık herkesi kırıp geçiriyor. Sen bu ağlanacak halimize hiç acımıyor musun da gülüyorsun? Her şeyi iyi etrafından gören, kötüyü bile iyi yorumlayan adam onlara şu karşılığı verirdi: "Sizin gözünüze kıtlık olarak görünen bu durum, bana hiç de öyle görünmüyor ki! Benim gözümde her yer Cennet gibi, Ovalar, tarlalar, yemyeşil ekinler, gürbüz başaklarla dopdolu. Her taraf güllük-gülistanlık. Acaba yanılıyor muyum diye zaman zaman dolaşıp kontrol ediyorum ve her defasında da gerçekten öyle olduğunu görüyorum. Ve sizin niçin ağladığınıza şaşırıyorum."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder