Darülaceze, Osmanlı'nın son dönemlerinde yapılmıştı. Bugün de kimsesizlerin yuvası olarak İstanbul Okmeydanı'nda hizmet vermeye devam etmektedir.
II. Abdülhamit zamanında sokaklarda dilenmekte olan kimsesiz çocukların, sakat erkek ve kadınların eğitim ve bakımlarını sağlamak üzere Darülaceze kuruldu. Çalışmaya güçleri yettiği halde dilenciliği meslek edinenler memleketlerine gönderildi. Buraya alınan kişilerde din ve milliyet ayrımı yapılmadı. Kimsesiz ve sakat oldukları halde Darülaceze'ye başvurmayanlar, başvurmayıp dilenmekte ısrar edenler, hapis cezası ile cezalandırıldı.
Darülaceze'de sıfır ile yedi yaş grubu çocuklar için bir de süt emzirme yeri açıldı. "Terk edilmiş çocuklar burada büyütülürdü. Yedi yaşına basanlar ise erkek veya kız yetimhanesine konulurdu. Yetimhanedeki çocukların eğitimi için Darülaceze'de bir de okul açılmıştı.
Okumak istemeyen çocuklar, Dârülaceze içinde açılan imalâthanelerde çalışarak bir sanat öğrenmeye mecbur tutuluyordu; bunlar günde altı saat çalışıyorlardı. Okula yazılan çocuklar ise günde iki saat ders görüyor, dört saat de imalâthanelerden birinde sanat öğreniyorlardı. Okulu bitirenler, dört yıl daha aynı sanat dalına devam ederek sanattan da diploma almak zorundaydılar. Dârülaceze’nin açıldığı 1896’dan 1907 yılına kadar kırk sekiz kişi buradan diploma aldı, altı kişi de hâfız oldu. Bu tarihte okula 130 erkek ve 22 kız öğrenci kayıtlı bulunuyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder